Sürpriz

Konu: Sürpriz Perş. Ocak 22, 2009 1:54 pm

Hava: Güneşli ve sıcak...
Kurgu: İkiz kardeşlerin küçük kardeşlerine yaptıkları sürpriz doğum günü...
Role Playerlar: Lisa Wanders, Bilie Wanders, Isis Lilian Wanders

13 Ağustos 2010... Tam 13 yıl önce bugün gelmişti dünyaya Lisa. Tabi bunu kendisinden başka insanların bildiğinden şüphelenmeye başlamıştı bugün. Sabah uyandığında tuhaf bir neşe vardı içinde. Fakat abisinin ve ablasının o ifadesiz suratlarını görünce çok çabuk sönmüştü neşesi. Buna babası ve üvey annesi de eklenince içinde ki neşe tamamen silinip yerini huysuzluğa bırakmıştı. Kahvaltı sofrasında kimse konuşmuyordu. Lisa hafif öfkeli bakışlarını ailesinin üzerinde gezdirirken onlar tamamen ilgisiz bir şekilde tabaklarıyla ilgileniyorlardı. Aslında bu anormal bir durum değildi. Zaten genelde hep böyle olurdu. Fakat Lisa bugünün farklı olmasını ummuştu. Ne de olsa doğum günüydü. Bugün diğer günlerden farklı olmalıydı. En azından o öyle düşünüyordu. Her zaman ki bencilliği üzerindeydi. Biraz daha sofrada kaldıktan sonra çatalını sertçe tabağın kenarına bıraktı ve ayağa kalktı. Şimdi diğerleri gözlerini tabaktan ayırıp Lisa’ya çevirmişlerdi. Onları umursamayarak odasına yöneldi Lisa ve çok beklemeden üzerine ince bir kazak alıp odadan çıktı tekrar. Tam kapıya doğru yönelmişken abisinin sesini işitti. “ Hey! Nereye gidiyorsun? ” Kapının tokmağını kavramış bir şekilde duraksadı. “ Biraz dolaşıcam. ” Kızgın olduğu sesindeki sertlikten anlaşılıyordu. Kapıyı açıp dışarıya çıktı ve çıkarken kapıyı sertçe vurdu. Sanki çıkardığı her bir ses onlara bugün doğum günü olduğunu hatırlatacakmış gibi gürültü çıkarıyordu. İşe yaramayacağını bile bile neden böyle bir şey yaptığını kendiside bilmiyordu. Pek umursadığı da söylenemezdi.

Dışarıya çıktığında sıcak yüzüne öyle vurmuştu ki üzerine kazağı aldığına pişman olmuştu. Geri dönmeye niyeti olmadığından hızlı adımlarla yürümeye başladı. Önünden geçtiği dükkânın uzun camlarındaki yansımasına takıldı gözleri. Sarı saçları dağınık bir şekilde omuzlarına dökülüyordu. Duraksadı ve saçlarına şekil vermeye çalıştı. Pek başarılı olduğu söylenemezdi ancak yine de idare ederdi. Yürümeye devam etti. Normalde hiç doğum günü unutuldu diye oturup ağlayacak bir kız değildi. Fakat bu sefer her şey farklı geliyordu. İlk defa doğum gününün kutlanmasını çok istiyordu. Ama bunun için üzülmesine gerek yoktu. İlla doğum gününü başkaları kutlayacak diye bir şart yoktu ne de olsa. Kendi kendine de kutlayabilirdi. Şekerci dükkânına katıldı gözleri. Oraya gidip çok sevdiği şekerlemelerden alabilir ve oturup yalnız başına yiyebilirdi. Yüzüne zorla yerleştirilmiş bir gülümseme ile dükkâna girdi. Raflara yerleştirilmiş çeşit çeşit rengârenk şekerlerin üzerinde gezdirdi gözlerini. İstediklerini gösterip görevliye sipariş verdi daha sonra boş olan masalara doğru yöneldi ve köşedekine oturdu. Çok geçmeden masasına gelen şekerleri yemeye başladı. Bir-iki şeker attıktan sonra ağzına kendini avutmaya çalışmanın ne kadar aptalca olduğunu anladı. Bugün onun doğum günüydü ve tek başına bir şeker dükkânında oturup kendi kendine doğum gününü kutluyordu. Bu kesinlikle aptalcaydı. Yavaşça sandalyesinde geriye yaslandı. 13 yaşına girerken yalnız olacağını hiç düşünmemişti…

Konu: Geri: Sürpriz Cuma Ocak 23, 2009 8:50 pm

“Doğum gününü unuttuğumuzu düşündüğünde ne yapacak çok merak ediyorum.” İki kardeşinin kıkırdamaları bütün odayı doldurdu. Acaba gerçekten doğum gününü unuttuklarını düşünebilecek miydi küçük kardeşleri? Ya da doğum gününün unutulmasını umursamayacak mıydı? Bilie için doğduğu günün hatırlanıp hatırlanmaması açıkçası pekte önemsediği bir şey değildi. Ama Isis’e göre kızlar için özellikle de doğduğu günden beri doğum günü atlanmayan Lisa için elbette sorun olacaktı. Odalarının duvarında asılı saate kaydırdı gözlerini hızlıca kalktıklarından bu yana epey ilerlemişti. Ailenin diğer üyelerinin kalkmış olduğunu düşünerek uzun zamandır oturmakta olduğu yerden hızlı bir hareket ile kalkınca dengesini yitirmemek için kapının koluna tutunarak omuz üstünden Isis’e seslendi. “ Tiyatro başlasın.” Göz kırparak odasından çıktı ve kahvaltı masasından oturmakta olan babasına; kahvaltı hazırlayan sevimsiz üvey annesine kuru bir günaydın dedikten sonra henüz tam anlamı ile hazırlanmamış olan kahvaltı sofrasına çöktü. Herkes önceden nasıl davranacağını planlamıştı bu yüzden Lisa yanlarında değilken bile onun doğum günü hakkında konuşmuyorlardı. Kimin ne zaman nerede ne dinleyeceği belli olmazdı.

Birkaç dakika içinde tam anlamı ile aile üyeleri ile dolmuş olan masada cenaze yemeği yeniyormuşçasına bir suskunluk vardı. Genellikle konuşulmazdı masa da ama içlerinden biri için özel bir gün olduğunda yüzlerinde neşe eksik olmaz ve çeneleri asla kapanmazdı. Evlerinin duvarlarının ardından kahkaha sesleri duyulurdu ama bu gün planlanan sürpriz buna izin vermiyordu. Karşısında somurtkan yüzle oturan Lisa’nın ikizlerinin geçen doğum gününü düşünüp kıskandığını düşünmeden duramıyordu Bilie. Somurtkan bir yüzle kimseye tek kelime etmeden masadan kalkan Lisa’nın ardından küçük bir kıkırdama ile masadakileri süzdü, hepsinin suratında aynı ifade vardı. Kendinden emin Lisa’nın haline kahkahalar ile gülmemek için zor duran suratlar. Koridorun orda tekrar beliren Lisa’ya korumacı tavrını gösteren onun dışında umrunda değilmişçesine bir ses tonu ile sordu. “ Hey! Nereye gidiyorsun? ” cevapsız bırakılacağını düşündüğü sorusuna Lisa’dan hızlı ve sinirli bir şekilde cevap geldi. Ardından evin kapısını çarpıp kendini dışarıya attı. Lisa’nın ardından masadan yükselen kahkahalar Bilie’nin masadan kalkarak Isis’i çekiştirmeye başladı. “Hadi yetişelim şuna!”

Kahvaltı masasından kalkmalarının ardından yarım saat içinde kardeşlerinin peşinden Balyumruk Şekerci Dükkanına varmışlardı. Kendi başına oturmuş sipariş ettiği şekerleri yemekte olan kardeşlerinin sinirli halini birkaç dakika izledikten sonra yüzlerinde kocaman bir gülümseme ile dükkanın kapısından girer girmez ikisi bir ağızdan “İyiki doğdun!” diye bağırıp şaşkın gözler ile kendilerine bakan kardeşlerinin masasına oturdular. Bilie Lisa’nın her zaman için çok sevdiği yeri olan burnuna dokunarak “Gerçekten unuttuğumuzu düşünmedin değil mi?”

Konu: Geri: Sürpriz Çarş. Ocak 28, 2009 4:09 pm

Isis bir bardak suyu alıp odasına çıktı. Uykusunu yeterince alamamıştı ama bugünkü eğlence sayesinde yorgunluk falan kalmayacağından emindi. Bilie uyanmıştı. Gülümsedi ve yanına oturdu. İkisi de aynı şeyi düşünüyorlardı. Lisa başta üzülecekti biraz ama sonra onu çok mutlu edeceklerini biliyordu. “ Doğum gününü unuttuğumuzu düşündüğünde ne yapacak çok merak ediyorum.” Bilie ve Isis gülmeye başladılar.. “Suratının alacağı ifadeyi görmek için sabırsızlanıyorum.” Diye cevap verdi Isis kahkahaların arasında. Lisa’yı ikisi de çok seviyorlardı ve onu mutlu etmek için her şeyi yapabilirlerdi. Isis bir arkadaşı olsaydı büyük ihtimalle böyle bir sürpriz yapmazdı ; çünkü gerçekten mutlu etmek isteyeceği ve çok değer verdiği bir arkadaşı yok denebilirdi. Böyle bir şeyi ancak kardeşleri için yapardı. Bir süre oturup bu konu hakkında sessizce konuştular ve saate bakınca artık kahvaltıya inmeleri gerektiğini fark ettiler. Bilie aniden kalkıp düşmek üzereyken kapı koluna tutundu ve çıkarken ona göz kırpıp “ Tiyatro başlasın.” Diye seslendi.

Kahvaltıda sessiz kalmayı tercih etti. Ne kimseye ‘günaydın’ dedi ne de doğum günü hakkında konuştu. Zaten üvey annesinin yanında konuşmamayı yeğliyordu ve soru sorduklarında da elinden geldiğince kısa cevaplar veriyordu. Neyse ki kimse bir şey söylemedi ve sormadı. Kısa bir süre sonra Lisa da geldi ve aile kadrosu tamamlanmış oldu. Isis o geldiğinde tabağından başını kaldırmadı ve “Günaydın” diye mırıldandı. En ufak bir şey belli etmiyordu. Bir an göz ucuyla Bilie’ye baktı ve sonra yemeğine geri döndü. Lisa sinirle masadan kalktı ve Bilie’nin seslenmesine rağmen onu dinlemeyip hızla çıktı. Masadakiler gülüştü ve Bilie onu kolundan sürüklemeye başladı. “ Hadi yetişelim şuna! ”

Bilie ve Isis kardeşlerinin nereye gittiklerini iyi bildikleri için düşünmeden Balyumruk Şekerci Dükkanı’nın yolunu tuttular. Lisa içeride oturmuş sinirli bir şekilde önündeki şekerleri yiyorlardı. Birkaç dakika ona baktıktan sonra içeri girdiler ve birlikte “ İyiki doğdun!” diye bağırdılar. Lisa onlara şaşkın gözlerle bakarken Isis kardeşinin yanağına bir öpücük kondurup yüzünde büyük bir gülümsemeyle masaya oturdu. “ Seni unutacağız, öyle mi?” dedi gülerek.