' Tık tık tık ' Hızla vuruyordu bir şeyler odasının camına. Rahatsız edici bir ses değildi bu, aksine huzur vericiydi. Müzik gibi geliyordu kulağına. Temiz havanın hafif açık pencereden içeri girdiğini hissedebiliyordu. Yağmur kokusu burnuna dolarak yatağında hafifçe doğruldu. Saat öğlene geliyordu. Bu kadar fazla uyumaya alışkın değildi. Normalde ne kadar geç yatsa da sabahın köründe kalkardı. Esnedi önce, ardından gözlerini ovuşturdu beyaz elleriyle. Yatağından sarkıttığı bacaklarında bulduğu güçle ayağa kalktı. Dün müzik dinleyerek uyuduğunu hatırlatan müzik çalardan hala güzel bir müzik yayılıyordu. Melodiye ayak uydurarak aynanın karşısına geçti Anitchka. Beyaz tenini çevreleyen açık saçları hafif dağılmıştı. Yine de hala dümdüzdüler. Alt dudağını dişiyle yavaşça ısırdı, masanın üzerindeki karışıklığın içinden tarak bulduğunda pek şaşırmadı, her şey her yerdeydi. Dağınıklıktan rahatsız değildi. Kendini böyle özgür hissediyordu. Pencereyi sonuna kadar açtı önce, bir yandanda müzik çalardan yayılan müziğin sözlerini mırıldanıyordu. Yağmur arada pencerenin üzerindeki koltuğa düşüyordu, küçük su yuvarlakları oluşmuştu mor koltuğun üzerinde. Desen gibi görünüyorlardı. Soprano sesi odaya yayılırken yavaş davranmaya çalışarak saçlarını taradı. Fazla uzun olmayan sarı saçları omzuna dökülürken bulutlar nedeniyle güneş görünmüyordu. Oda loş sayılabilirdi, bundan hoşnuttu. Ela gözleri aynadaki aksi üzerinde gezinirken karnının isyan ettiğini hissedebiliyordu. Dün gecede doğru düzgün bir şey yememişti zaten. Acele etmeye çalışarak dolabının kapağını çekti kendisine doğru. Askılıktan siyah kotunu aldı. Sık sık giydiği, siyah dar paça pantalonunu üzerine geçirirken zayıflığından şikayetçi değildi. Üzerine de gri üzerine siyah yazılı sweatshirtünü geçirdikten sonra müzik çaların kapat düğmesine bastı uzunca. Ardından yanına biraz galleon alarak odasından çıktı. Mutfakta kendine kahvaltı hazırlayan babasının omzuna hafifçe dokunarak ceketini aldı ve evden çıktı. Gerisinde onu fazla umusamayan babasını bırakmış ıslak sokakta yürüyordu şimdi. Fazla kalabalık değildi Hogsmeade. Yağmur nedeniyle çoğu kişi evlerindeydi. Ne anlamı vardı o zaman damlaların? Şemsiyesini almamıştı, sırılsıklam yapacak kadar yağmıyordu. Yine de saçları nemlenmişti.
Dükkanların önünden geçerken vitrinlerde yer alan çeşitli şeylere bakan teyzeler başlarını çevirip ona bakıyor, sonra tekrar önlerine dönüyorlardı. Madam Puddifoot'un dükkanının önüne geldiğinde ayaklarının onu buraya getirdiğini önceden bildiğini fark etti. Kahvaltı yapmak için en mükkemmel yerdi burası. Evin kasvetinden, sokağın kalabalığından uzak bir yerdi. Kapıyı hafifçe ittirerek içeri adımını attı. Pencere kenarındaki bir masaya oturdu. Etrafta kahkalarla gülen bir grup kız vardı. Hogwarts'tan aşina olduğu havalı yüzleri vardı. Hatırladığı kadarıyla Ravenvlaw'ın en popüler kızlarıydılar. Slytherin varken gerek olduğunu düşünmediği insanlardı. Gözlerini ona doğru yaklaşan garsona çevirdi. Yakışıklı olduğu söylenebilirdi, hafif koyu tenliydi, uzun boyluydu. Yeşil gözleri vardı, oldukça etkileyiciydiler. Ona ne istediğini sorduğunda kendine gelebildi Anitchka. Her zamanki gibi mırıldandı " Şu çikolatalı kekten ve bir de çay lütfen. " Garson mırıldanmasını duymuş olmalıydıki masadan güzel bir gülümsemeyle uzaklaşmıştı. Gözlerini zorla ondan alarak penceren dışarıya çevirdi.
Ptsi Ocak 19, 2009 11:26 am