Adı&Soyadı ~
+ Eulalie De Moule
Fiziksel Özellikleri ~
+ Sarı saçları beline dek geliyordur. Daima duygusuz bakan mavi gözleri vardır.
+ Zayıf ve uzun boyludur. Dudakları çoğu zaman renksizdir.
+ Yüz şekli ovaldir. Kırılgan bir görüntüsü vardır.
+ Büyükannesine benzemektedir.
Kişisel Özellikleri ~+ Ukala + Bencil + Meraklı + Asil + Tutarsız
+ Kırıcı + Sinirli + Zeki + Soğuk + Ulaşılamaz
+ Gizemli + Sinir Bozucu + Değişken + Asi + Gıcık
+ Zarif + İnatçı + Dik kafalı + Kibirli + Soğukkanlı
Ailesi&Geçmişi ~+ Aslen Fransa'dan göç eden safkan bir ailedir De Moule ailesi. İç savaşın neden olduğu göç ile İspanya'ya giden aile, İspanyollar gibi yaşamaya başlamış, Fransız kimliklerini kaybetmişlerdir.
+ Aileden sadece 2 kişi Hogwarts'a gelmiştir. Eulalie'nin babası Enrique ve büyükannesi Mariette. Babası Slytherin'e seçilirken büyükannesi muhteşem zekasıyla Ravenclaw olmuştur.
+ Eulalie'nin okula kabul edildiği dönemde (11 yaşındayken) kız kardeşine hamile olan annesi doğum yaparken ölmüş, babası bunalıma girmiştir ve Eulalie'yi terk etmiştir.
+ Torunun terk edilmesine dayanamayan büyükanne kızı yanına almıştır. Babasının onu terk ettiğini bilen Eulalie hayatı boyunca ondan nefret etmiş ve asla görmemiştir.
+ Büyükannesi ile yaşamaktadır.
+ Aile safkanlığa büyük önem vermektedir. Asla iyiliğin tarafına geçen olmamıştır. Tarafsızlar olmuştur. Asalet ve zeka genel özellikleridir.
+ Mariette De Moule - Büyükanne - 56 yaşında, yaşıyor.
+ Enrique De Moule - Baba - 34 yaşında, yaşıyor.
+ Lioseli De Moule - Anne - 30 yaşında öldü.
+ Carmen De Moule - Kız Kardeş - Doğarken öldü.
Örnek Rp ~
Gökyüzünün hüznünü seyrederken bordo gözleri, düşünüyordu; neden hala yatıyordu? Kahverengi toprağın kokusu, kararsız su damlaları sayesinde ortaya çıkmıştı ve ince ince doluyordu kızın burnuna. Ak ve sert ellerinin altında yumuşak toprağı hissediyordu ve saçları, koyu renk saçları yavaş yavaş teslim oluyordu suya. Bembeyaz bir kâğıda çizilmiş kırmızı dudaklar oradan kesilip, Emilie'nin dudaklarına yapıştırılmıştı sanki. Heykeli andırıyordu, yerde yatan görüntüsü. Muhteşem bir abideydi, görenleri hayrete düşürür, bu insan mı dedirtirdi. Sordukları sorunun cevabını bulamazlardı, kıskanırlardı. Kızın omzundaki yarayı, pürüzsüz, soğuk ve beyaz tenine derinden işlenmiş, kabuk bağlamış yarayı gördüklerinde düşünürlerdi. Böylesine bir varlığa kim zarar vermiş olabilir? Nasıl kıymış olabilir? İçlerini bir hüzün kaplardı, kızın omzuna dokunmak isterlerdi. Kaba ellerini uzatırlar, ancak dokunmaya kıyamazlardı. Korkarlardı; zarar vermekten ve heyecanlandırırdı onları; güzelliğe dokunma düşünceleri. Bir süre daha onu seyrederler, gitmek istemezlerdi. Sonsuza dek onu izlemek isterlerdi. Yüzlerine acı bir ifade yerleştirip, terk ederlerdi orayı. Başından beri yalnız olması gereken, yalnızlığına tekrar kavuşurdu.
Masum bir yağmur tanesi incitmeye korkarak, neredeyse saydam olan pürüzsüz yanağına düştü kızın. Kendi soğukluğunu da geçen soğukluk karşısında üşüdü, yavaşça kaymaya başladı. Biraz yukarısında ki alışmadık renklere sahip gözleri oynatmayı başardı. Onun ötesindekini özgürlüğe kavuşturdu. Bereketin üzerinden yavaşça kalktı, zarif bir el. Ürkek damlayı düşmeden yakaladı ve nazik parmaklarının başlarında yavaşça sıvazladı. Hafifçe hissetti ıslaklığı. İlgilenmeyi bıraktı onunla ve gözlerin ötesine emir verdi; kalkmalısın. Oksijeni bolca içine çekti akciğerleri, sanki ihtiyacı varmış gibi. Ve narin görünüşlü bedeni yavaşça uyandırmaya başladı kendini. Gövdesini yavaşça kaldırdı ve beyaz ellerden yardım alarak neredeyse çıplak olan bacaklarını kaldırdı. Dikilirken bedeni ayağa, pembemsi kulakları kemiğinin kütürdediğini duydu. Gevşeme yayıldı içine, bordo gözler daha hızlı hareket ederek ormanı taramaya başladı. Tek gördüğü yeşillik, garip birkaç hayvan ve ağaçların kaba görünüşleri oldu. Canı sıkıldı, aradığını bulamamıştı. Küçük burnunu serbest bıraktı, kokuları duymaya başladı. Ayakları yavaşça ilerlemeye başladı. Aradığını bulmak istiyordu, özlüyordu, arzuluyordu ve korkuyordu. Sevdiğinin ondan kaçmasına, nefret etmesine dayanamayacağını çok iyi biliyordu. Normalden hızlanırken ayakları nereye gideceğini biliyor gibiydi. Nefret ettiği ormanın çıkışına doğru ilerlerken, şeffaf damlalar düşüyordu; saçlarına, yüzüne, ellerine çarpıyordu ve akıyordu. Beyaz bacaklarından aşağıya süzülüyordu. Kaba etlerinin biraz daha aşağısına kadar uzanan eski elbise kumaşına dokunmuyordu, çekiniyordu. Nazik burnu hayal ettiği kokuyu yavaşça almaya başlarken, delirdiğini düşünmeye başlıyordu kız. Daha da yaklaşırken özlediği kokuya, bunun gerçek olamayacağını anlatmaya çalışıyordu kendisine. Ancak onu dinlemiyordu bedeni. Sabırsızdı ve heyecanlanmıştı. Ayaklarına söz geçiremiyordu, koşmaya başlamıştı. Bordo gözleri yanmaya başlamıştı, ağlayabileceğini haber ediyordu ona. Hızla önüne çıkan ağaçları, çalılıkları geçerken bunun gerçek olmasını diliyordu. İnanmak istiyordu, hayal olmadığına. Daha da güçlü hissederken bedeni kokuyu ağaçlar seyrekleşmeye başladı, sanki onun önünü açıyorlardı. Aradığını bulduğunda gözleri, bakmaya korktu. Gördüğü, hissettiği, özlediği narin bedeni bakışıyla incitebileceğinden korktu. Adını aklına getirmeye, düşünmeye ve söylemeye korktu. Kıymetlisinin orada ne kadar savunmasız, masum olduğunu görmek, kelimelerin yetemeyeceği ve benim de anlatamayacağım bir acı veriyordu meleğe. Sahi, melek miydi? Öylesine kırılgan bir bedeni bırakıp gittiği gerçek değil miydi? Haftalar geçmesine rağmen ona dönmediği doğru değil miydi? Ona dokunmayı ne kadar özlediği doğru değil miydi? Çocuğun yavaşça kendine gelmesini izledi özlemle parlayan gözleri. Ona acı vermemek adına kendine yüklediği acıyı kabullendi ve yüreği burkularak arkasını döndü narin bedene. Ona yavaş gelen birkaç adım attı ve gitmeye kıyamadı. Bir daha görememekten korkarak kalmaya karar verdi. Ancak geç kalmıştı. Duyduğu ses yüreğinin burkulmasına ve artık dayanamayan gözyaşının akmasına neden oldu.
‘’Emilie?’’
*Başka bir sitede yaptığım rptir.
Perş. Ocak 22, 2009 10:21 am
