Hızlı adımlarla ilerliyordu çatlak kazana Walter…Düşünceliydi.Bu düşüncenin tek sebebi insanlardı.Yada insan olup inanlık dışı roller kapanlar…Neden böyleydi bu düzen?Fakat şuan düşünmesi gereken başka konular vardı.Kapı büyük bi garçlamayla aralandı.İçeri giren Walter’dan başkası değildi..Kendinden emin adımlarla bir masaya ilerleyip oturdu.Siyah ayakkabıları insanların dikkatini ilk çeken şeylerden biriydi.He bir de dağınık saçları.Fakat dış görünüşünü pek “sallamıyordu” Walter.Tamam paspal olunmamalıydı ama çok abartıp da oyuncak bebeğe dönmenin alemi yoktu…
”Kaymak birası lütfen! diye seslendi garsona…Boğuk çıkan sesine kendisi de şaşırmıştı aslında.Bu aralar ailesiyle yaşadığı problemler üst üste gelmişti.Onların problemi neydi?Walter evin şımarık veya ergenliğe yeni girmiş asi çocuğunu oynamıyordu ama pekte uysal sayılmazdı aslında…”İdealleri uğrunda koşan genç” olarak tanımlıyordu onu büyükbabası.Haksız da sayılmazdı fakat hatalı idealler insanı hatalı bir hayata sürüklerdi.Karşı çıktığı şey buydu Walter’ın…
Aptalca düşüncelere dalmışken kaymakbirasının geldiğini fark etti.Bir yudum aldı ve gözlerini kapadı.Bu tadı özlemişti.3 Ay ona 3 asır gibi gelmişti.Ailesiyle yaşamayı nedense pek sevmiyordu…Belki her şeye karıştıklarından,belki de boğucu olmalarındandı.Bilmiyordu...Sırf bu taraf takıntıları yüzünden katlediliyordu – zihinsel olarak- ailenin çocukları.Aslında çocukları katleden aile değil onlara aşılanan karanlık taraf aşkıydı.Walter’ın tek istediği şey kendisinin belirlemesiydi tarafını.Şuan sadece nötrdü.Bir bakıma yüksüz!
Gözlerini açtığında gerçek dünya karşıladı onu.Ayyaşlar ve öğrenciler…Belkide günlük hayatın sıkıntılarından bıkmış yetişkinler.İnsanların amacı neydi sorumluluk denen şeyi abartırken?Bekledikleri umut muydu?Hayır daha fazlasıydı.Bunu küçükken o koşuşturmada anlayamıyorlardı belki…Sebesiz koşuşturmaca onları sarhoş ediyordu…Hala da öyleydi.Walter’ın etrafındaki öğrencilerin bir çoğu hayallerle boğuşuyorlardı.Amaç neydi?Gelecek denen bir hiç…
Salı Ocak 27, 2009 7:41 pm