Adı & Soyadı ~ Sergei Laurante O’ Leary
Fiziksel Özellikleri ~ Sergei hafif dalgalı sarı saçlarını alnının üzerine düşecek biçimde bırakır veya tamamen saçlarına kıyabilir. Okyanus yeşili gözleri vardır. Atletik bir vücuda sahip, uzun boylu biri…
Kişisel Özellikleri [En az 3 satır] ~ Sergei’nin çocukluğu sevgi ile büyümesine rağmen etrafındaki kişilere hem soğuk hem de sevgisizdir. Acıma duygusundan yoksundur. İlk önce kendini düşünen biridir. İlk olarak kendi çıkarını korumayacağı tek kişi kız kardeşidir. Gülümsemeyi pek sevmez sert bir ifadesi vardır. Başka insanlarla iletişimi kopuk tek ve sıradan olanlarla arkadaşlığı tercih eder. Görünmez olanı görmeyi sever. Karşısındakinin acı çekeceğini bilse de yalan söylemez ve acı çektirmekten hoşlanır; duygusal ya da fiziksel… Kendinden emin hareket eder. Kimseye hesap vermekten hoşlanmaz. Alaycılığı sevmez; ciddi insanlardan hoşlanır. Zekidir ve zekası ile bu zamana kadar tüm dilediğini yerine getirmiş ve getirtmiştir. Kararlı ve temkinli adımlar atar. Riske girmekten hoşlanmaz. Sinirlerine hakim olacak kadar kendini tanır ve ona göre hareket eder. Kendini tanıtmayı ve savunmayı en akıcı dille sunabilir.
Ailesi / Geçmişi [İsteğe Bağlı] ~ Sergei İngiltere Newcastle’da doğdu. Annesi Rus babası İngiliz’dir. İngiltere Newcastle’da yaşamaktadır. Annesinin sihir dünyasında bilinen küçük bir butiği vardır. Babası Bakanlıkta Esrar Dairesi’nde çalışmaktadır. Aile fertleri safkan soyundan gelmektedir. Aile fertleri gizli olarak karanlık taraftadırlar. Sergei’nin ondan küçük bir kız kardeşi vardır. Ufak aile yapısı nedeni ile birbirlerine son derce bağlılar. Sergei için ailede en önemli olan kız kardeşidir ve sonra annesi gelir. Fakat babası ile iletişim kopukluğu yaşamaktadırlar ve sık kavga etmektedirler. Bu yüzden ondan zaman zaman nefret eder.
Örnek Rp [Yazılmadığı Taktirde Başvurunuz Değerlendirilmeyecektir.] ~
Yüzüne düşen hafif ipeksi kumaşın etkisi ile uyandı. Aslında onu uyandıran kumaşın etkisi değildi. Yatak örtüsünün içinde havasız kalması ve artık uykunun son zamanlarını yaşamasındandı. Yavaşça üzerinde örtüyü çekti. Günün ilk ışıkları karanlık zindanda etkisini net göstermesede ağardığı belliydi. Yatağından doğrulup küçük ışık hüzmelerinin içeriye girmesini sağlayan cama doğru ilerledi. Sonbaharın en güzel yanı yere dökülün solgun yapraklardı belki de. Olduğu yerden onları görebiliyordu. Birkaç Ravenclaw öğrencisinin bahçede dolaştığını fark etti. Onların adımları ile yapraklardan çıkan sesi sanki duyabiliyordu. Yinede onların sabah sabah dışarda olmasına anlam veremedi. Onları bu kadar erkekn dışarı çıkaran neydi?
" Pat!"
Kapının hızlı vurması ile arkasına döndü. Arkadaşı Jacques hızlı adımlarla ilerlemiş ve sandığının yarısını oldukça hızlı biçimde boşaltıyordu. Suskun bir biçimde onu izledi. Ne yaptığını bir türlü anlamamıştı. Sinirli bir hali vardı ve siyah kısa saçlarına durmadan sert darbeler ile geriye atmaya çalışıyordu. Aslında onun gözüne gelen hiç saçı yoktu. Bu gerginliğin kaynağını öğrenmek isteyerek yanına sokuldu.
" Hey Jac! Sen ne halt işliyorsun."
Birbirlerinden oldukça farklıydılar. Hem görünüş hem de düşünce olarak. Nedense iyi anlaşıyorlardı. Birbirlerinin kurallarını öğrenmişlerdi. İkiside başkalarının yanında birbirlerine destek olurdu ama yalnızken kendi düşüncelerini sorgulamaktan çekinmezlerdi. Onunla ne zaman bu kadar samimi olduğunu hatırlamıyordu. Sanki bir anda hayatına girmiş gibiydi. Dostluğun bu kadar kuvvetli olduğunuda ilk onda görmüştü.
" Sanırım Ivy'nin parşömenini kaybettim. Bana söylemediği kalmadı. Az daha oracıkta boğacaktım. Artık bu kıza dayanamıyorum."
Söylediklerini o kadar hızlı ve yuvarlayarak söylemişti ki onu tanımayan biri ne dediğini anlamazdı. Hali çok komik geldi ve gülmeye başladı. Bir kızın yaygarası ile duman olması çok garipti. Jacques'e yakıştıramadığı bir durumdu. Jacques onun gülüşüne önce bozuldu sonra dayanamayarak oda katıldı. Her şeyle belli bir süreden sonraya dalgaya almak mecburiyetinde gibiydi gülüşleri. Bu yüzden kimse onları ciddiye almazdı.
" Ahh boşver aramaktan vazgeçtim. Gel kahvaltıya inelim."
Sandığını bir hışımla kapamıştı. Parşömen o anda yere savruldu. İkisi birlikte yere eğilerek parşömene baktılar; aradığı parşömendi. Gecenin etkisi ile yatağında unutmuştu. Sergei kolunu Jac omzuna attı ve fısıltı ile konuştu.
" Sanırım Ivy'den ödün patlıyor. Söylesene kimseye söylemem."
" Kes sesini Sergei. Seni de göreceğim."
İkiside kahkahalar eşliğinde büyük salona indiler. Yollarına Ivy çıkmıştı ama Jacques eline parşömeni tutuşturup yanından tek kelime etmeden ayrılmıştı. Büyük salon tüm ihtişamı ile dursa da artık bu görüntü eskisi kadar cazip gelmiyordu. İlk yılından sonra hatta baymıştı bu durum. Günün durumu olmayıp sühürsüz bir tavan ile karşılaştıklarında daha çok şaşırır olmuşlardı. Slytherin masasında ortada bir yere oturdular. Ivy Jacques'e yakın olmak ister gibi karşısına geçmişti. Sergei bakışlarını Ivy'e doğru çevirdi. Ivy de aynı şekilde ona baktı somurtarak. Sanki onunla olan arkadaşlığını kıskanır gibiydi. Somurtmasının nedeni Jacques'i Sergei yüzünden görememesiydi. Ivy'e göz kırptı ve kahvaltıya döndü. Yapacakları şeyler kızlarla gezmekten daha önemliydi. Kahvaltının bitiminde arkalarından tiz bir ses yankılandı.
" Hey çocuklar!"
İkisi birlikte döndüklerinde Ivy'nin seksi gülüşü ile karşılaştılar. Jacques'i baştan çıkarmak ister gibiydi. Durdukları yerde kalmışlardı. Ivy yavaşça Jacques'e yaklaştı ellerini cüppesinin yakasına kenetledi ve sakin bir tonla gözlerinin içine bakarak konuştu.
" Bende sizle gelebilir miyim?"
" Pek sanmıyorum Ivy Sen ne dersin Sergei?"
Bu sefer Ivy bakışlarını Sergei'ye doğru çevirmişti. Gözlerini kısmış ve tehdit eder gibi bakıyordu. Kızların bu tavrına anlam veremiyordu. Niye hep istedikleri olsun isterlerdi? Onları anlamaya çalışmayı hiç düşünmüyordu zaten. Olduğu gibi kabullenecek kim vardı, Sergei? Aynı bakışlar ile karşılık vererek Ivy'e yaklaşarak konuştu.
" Bence de olmaz."
Jacques Ivy'nin ellerini üzerinden indirdi ve salondan ikisi birlikte ayrıldılar; Ivy arkada kalmışlı. İlk derse girdiklerinde Ivy onlardan oldukça uzağa oturmuştu. Sergei bazen ona bazen Jacques'e sert bakışlar atarken gördü ama ilgilenmesi gereken başka şeyler vardı. İlk ders bitip rahat nefes aldıkları sandıkları bir anda ikinci dersin Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi olduğunu öğrendiler. Yavaşça dersliğe ilerlediler. Dersliğe geldiğinde birkaç öğrencinin olduğunu gördüler. Sergei kendi için uygun köşe bir yere geçti; yanına da Jacques oturdu. Artık tek yapmak gereken profesörü sohbet ederek beklemekti.
Çarş. Ocak 14, 2009 8:35 am