Çarpışmadan Sonra

Konu: Çarpışmadan Sonra C.tesi Ocak 17, 2009 5:43 pm

Zaman: Öğleden sonranın devamı...
Hava : Sıcak fazlasıyla...
Kurgu: Aynı binada olmalarına rağmen tek kelime etmeyen iki kişinin yeni tanışması; birbrilerini tanımak için Çatlak Kazan'a uğrama
Oyuncular: Grace Lucy & Sergei

'' Bir yerlere gitmek ister misin? Yoksa burada böyle duracak mıyız? ''

Kız ona sert çıktığını söyleyerek uzattığı elini tutmuştu. Bu davranış Sergei gülümsetmişti. Kendi adına da suçluluk duydu ama bu uzun sürmedi; elleri ayrıldığında kız ona güzel bir öneride bulunmuştu. Bakışlarını kızdan çevirmeden omuzlarını silkti öylece. Şuan için belli bir planı olmadığı için bu cazip bir fikir gibi gelmişti. Güneşin alnında günün sonuna kadar sıcakta oturacak değildi. Annesi ve kız kardeşinle buluşma saatleri de önemli değildi. Buluşmaya gelmezse kendi dönebileceğini bildirmişti onlara. Elini kızın önünde hafif eğilir gibi ‘buyur!’ şeklinde bir hareketle dükkanın birine doğru işaret etti.

“ Buyurun Küçük Hanım, Çatlak Kazan’a gitmeye ne dersiniz?”

Kıza Küçük Hanım derken bakışları oldukça sevimli bir ifade takınmasına neden olmuştu. Bu söylenene genelde kızlar takılsa da Sergei’in hoşuna giderdi bu ifade. Çoğunlukla ya kızdığında imalı konuşmalarında kullanırdı, ya da biri ile uğraşmak istediğinde yapardı bunu. Ama bunu yapacak samimiyeti nereden buluyordu. Kızdan etkilenmemek mümkün gibi gelmese de bu samimi davranışı belki de başlamayan arkadaşlığı yok edecekti. Kız bu duruma takılmadığını yüz ifadeler anlamsı uzun sürmedi.

Önerisini kabul etmişti. Sergei kız o tarafa ilerlemeye başladığı an arkasından yürümeye başladı ve iki elini de cebine sokup, suskun bir biçimde yanında yürüdü. Arada bakışlarını kızın yüzünde gezindiriyor yakalanınca gülümseyişle geçiştiriyordu. Çatlak Kazan’a vardıklarında Sergei öne atıldı ve bir elini cebinden çıkararak kapıyı araladı. Bakışlarını gözlerine çevirdi ve çekici bir gülümseyişle konuştu.

“ Buyur!”

Ardından girdiği dükkan oldukça kalabalıktı. Sıcaktan kaçan buraya doluşmuş gibiydi. Kapıda belli bir süre oturacak yer aradılar. Köşe masalardan biri boşalmak üzereydi. Lucy’de görmüş olmalıydı ki hemen o tarafa doğru yönelmişti. Sergei de onu takip ederek masaya doğru ilerledi. Kalkan kişilerin ardından masa çabucak temizlenmişti. Lucy’nin oturduğu yerin tam karşısına oturdu.

“ Eee, ne içersin?”

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra C.tesi Ocak 17, 2009 7:08 pm

“ Buyurun Küçük Hanım, Çatlak Kazan’a gitmeye ne dersiniz?”
'' Süper fikir derim sevgili Sergei .''

Ona ''Küçük Hanım'' diye hitap edilmesine sıratarak zaten ikiziyle orada kalktıkları yere gitmeyi kabul etmişti. Küçük Hanım'a karşılık o da resmi bir kelime olsa da öyle olmayan bir biçimde karşılığına vermişti. Cevabından sonra çocuğun yaptığı 'buyur' hareketine karşılık gülümsedi. Lucy onu daha önceleri soğuk biri olarak düşünmüştü ama bu davranışları onun öyle olmadığını kanıtlıyordu. Ya da Lucy'e karşı mı öyleydi ? Yaptığı sevimli ifadeler karşısında saçlarını karıştırma hissine kapılmıştı.

Yürümeye başlayınca Sergei'nin hemen arkasından adımlarını attığını duyumsadı. Bakışlarının onda olduğunu hissetti , arada bir ona baktığında ona gülümseme ile geçiştirmeye başlamıştı. Onun ona bakmadığı ya da karşılıklı birbirlerine baktıkları anlar da o da onu süzüyordu. İki eli cebinde Lucy' e göre oldukça karizmatik olacak bir şekilde yürüyordu. Çatlak Kazan'a geldiklerinde öne atılıp bir eliyle kapıyı aralamasını izledi. Aşırı derecede hoşuna giden davranışlarda bulunuyordu Sergei. Gözlerine bakan ve içindeki bir çok duyguyu harekete geçiren bir gülüsemeyle ''Buyur.'' demişti.

Lucy bu sefer en daha çekici bir gülümseme attıktan sonra içeri girmiş , hayli kalabalık olan dükkanda boş bir masa aramaya başlamıştı. Her yerin dolu olduğunu düşünüp onu yukarıda Lizz ile kaldıkları küçük odaya götürmeyi teklif edecekken köşedeki bir masadan bir cadının ve muhtemelen kızının kalktığını gördü. Sergei'ye birşey demeden o masaya doğru yönelip ondan önce de oturdu. Tam karşısına oturan Sergei'ye baktıktan sonra çevresine bir göz gezdirdi. Gözleri ikizini arıyordu ama aramasından sonuç alamadan tekrar karşısına oturan yakışıklı çocuğa baktı. Masaları temizlendikten sonra Sergei ona ne içmek istediğini sormuşta.

'' Balkabağı suyu iyi olur sanırım.''

Sıcak az önceki kadar etkili olmasa da handa bile kendini hissetiriyordu. Zaten birçok cadı ve büyücü tarafından doldurulan yerde oksijen bile azalmıştı.Kalabalık tam azalır gibi oluyordu ki yeniden birileri hana geliyordu. Sergei'nin onun döneminden ve binasından olduğu dışında hakkında başka hiçbirşey bilmiyordu. Bir de bildiği diğer şey ; oldukça yakışıklı olmasıydı. Her zaman aktif bir duygusu olan çapkınlığı yeniden iş başındaydı. Okulun son günlerinden ayrıldıklarından beri hiç görmediği Charles'tan sonra kimseyle çıkmamıştı. O zamandan beri başka birinden hoşlandığını düşünmemişti. Uzun sürenin aksine bu gün birinden hoşlanıyor olabileceğini düşünmeye başlamıştı. Ama bunun doğruluğunu kanıtlayabilmesi için onu daha iyi tanıması gerekiyordu. İki saniye kadar önce gelen balkabağı suyundan bir yudum aldıktan sonra konuşmaya başladı.

'' Ee , nasıl birisin sen ? Biraz kaba oldu soru sanırım yani neden okulda onca zaman görüp de tanımıyor çıktım seni ? ''

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra C.tesi Ocak 17, 2009 8:27 pm

Karşısına oturmuş güzelliğin tadını çekingen bir tavırda seyretmeye başlasa da kısa zamanda bu duyguyu üstünden atmayı başarmıştı. Lucy’nin son sorusuna gülümserken kolunu kaldırıp, tezgahın arkasındaki adama eliyle işaret verdi. Adama kısa süre sonra yanlarına geldiğinde ikisi içinde balkabağı suyu istedi. Kendisininkinin içine buz istemeyi ihmal etmemişti. Yandığını alevlendiğini hissediyordu. Ya sıcaktandı ya da… Adam içecekleri getirmek için tezgaha yürürken bir süre arkasından baktı ve bakışlarını cevap için usulca Lucy’e döndü. Sandalyeye iyice yaslanarak konuşmaya başladı.

“ Bilmem; demek belki daha hoş olurdu ama pek konuşmayı sevmem. Bu yüzden arkadaşlıklar konusunda sınırlı kaldım diyelim.”

Kendini anlatmak için uygun kelimeler bunlar mıydı, bilmiyordu. Arkadaşlıklar konusunda seçiciyim deseydi kötü kaçardı belki ama hakikaten kendi arkadaşları ona yetmişti ve başka arkadaşlıklara şimdiye kadar ihtiyaç duymamıştı. Bunun için şimdi çok şey kaçırdığını düşünüyordu. En azından kendi binadakileri tanıma zahmetinde bulunmak iyi olurdu. Bu düşüncelerin kaynağı sadece Lucy olduğu kesindi ama Sergei için bunu şimdi kendine itiraf etmesi zordu. İçinden ‘Acaba böyle kaçırdığım ne kadar çok şey var.’ diye geçirdi. Sergei yaşananların en sonunda yaşanacağına inanlardı. Bu yüzden genelde kılını kıpırdatmaz ilerlediği yoldan ayrılmazdı. Yine öyle olmuştu. Lucy ile tanışmak karşısına çıkmasaydı tanışmayacağına emindi. Ona bakan gözlerini bir an gelen adama çevirdi. Adam ikisi önüne sürdüğü içecekleri bırakıp gittiğinde Sergei masaya doğru doğruldu. Lucy’ e bakışlarını tekrar çevirmişti. Gözlerinin içine bakmaya gayret ediyordu.

“ Sence neden tanışmadık dersin?”

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra C.tesi Ocak 17, 2009 9:18 pm

“ Bilmem; demek belki daha hoş olurdu ama pek konuşmayı sevmem. Bu yüzden arkadaşlıklar konusunda sınırlı kaldım diyelim.”

Sergei'n bugünkü davranışları hiç suskun biri olduğunu anlatmıyordu. Bu gün konuşmayı seven , minik şakalar yapıp sürekli mutlu birini anlatıyordu. O zaman bu davranışın altında kesinlikle başka birşey vardı. Bu davranışların altında kendisinin yattığını düşündü bir an. Eğer oysa bu neden onun sevindirmişti. Balkabağı suyundan bir yudum alıp yan masalarına oturmakta olanlara baktı. Çocuğun hararetle annesine birşeyler anlatması ilgisini çekmişti bir an için. Tekrar Sergei'den tarafa baktığında göz göze geldiler. Onun gözlerinin içine bakınca midesinin tepe taklak olduğunu kalbinin anlayamadığı biçimde çarptığını hissetti. Daha önce çıktığı birçok çocukta böyle şeyler hissetmemişti. Hissettiklerinden dolayı aptal bir gülümsemenin dudaklarında belirdiğini hissederek onun ne dediğini anlamaya çalıştı.“ Sence neden tanışmadık dersin?”

Neden mi ? Asıl vermek istediği cevap ' Suç bende senin gibi bir yakışıklıyı gözden kaçırdım.' olurdu ama düşüncesine sırıtarak sustu. Gerçekten neden bulamamaları ilginçti. Gözlerini yine o gözlere rast gelmişti. Hakim olamadığı duygular ayaklanırken Lizz'in merdivenin trabzanından onları izlediğini farketti. Onunla göz göze gelmeye çalışarak buraya gelmesini istemediğini anlatmaya çalışıyordu. Sergei ile konuşurken araya girmesini pek istemezdi. Sergei ' de ona baktığı yöne bakınca hem Lizz'i anlatma zorunluluğu duydu hem de az önce ona sorulan soruyu yanıtlama.

'' Bize bakan ikizim Lizz. Benzemeyiz çünkü çift yumurta ikiziyiz. Neyse , onu boşverelim biz. Sanırım ilgimi hiç çekmedin. Yani sessiz filansan normaldir ama şimdi tanıyabilirim seni. Hadi tanıt kendini. ''

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra C.tesi Ocak 17, 2009 10:02 pm

Lucy’nin kız kardeşi olduğunu öğrendiği kıza bir süre baktı. Onun gibi sarışın olmasına rağmen birbirlerine hiç benzemiyordu. Meraklı bakışlarına aldırış etmeden önündeki içeceğe çevirdi bakışlarını. Elini bardağa yavaşça götürdü ve bir yudum alarak tekrar aynı yere geri bıraktı. İçine soğuk olarak işleyen akışkan boğazından kaymasına aldırış etmeden kendi hakkında kurabileceği kelimeleri bulmaya çalıştı. Ona ne anlatmak etkileyici olur diye düşünmeye başlamıştı. Neden bu düşüncelere bulaşmış olabileceğinin bir fikri yoktu. Genelde aklına geleni söylemsine rağmen şimdi, kelimeleri beyninde sırasıyla eliyordu. Bu durumdan sıkılarak düşünmemeye karar verdi. Kendi gibi olmak en iyi yol değil miydi? Eli bardakta onu hafifçe masada oynatırken bakışlarını Lucy’e çevirdi ve sakin ses tonuyla konuştu.

“ Öyle kendini anlat deyince takıldım sanırım. Sessizliğim fazla insanlarla haşır neşir olmamamdan kaynaklanıyor. Yoksa arkadaşlarla bayağı sohbet haldeyim. Ama bu tabi beni fazla konuşkan yapmıyor yine de! Onun dışında doğruyu söylemekten kaçınmayı sevmem. Ciddi olduğumu söylerler. Zamanla tanırsın işte? Tabi tanımak istersen! Ya sen? Özet geçebilecek misin?”

Hafif bir şekilde göz kırptı. İnsan kendi ilk tanıştığı birine anlatmakta zorlanıyordu. Belki onun hakkında birkaç soru sormak konuşmayı daha iyi bir yere götürebilirdi. Sonuçta sorulan soruları cevaplamak daha kolay olurdu her zaman. Tabi sorunun cevabından eminsen! Ama böyle genel sorularda aklına hiçbir şey gelmezse hele yavaş yavaş heyecanını artıp, dindirmek için dizginlemeye çalıştığı zamanlarda. Nedense her ağzını açtığında kalp atışı artıyordu. Lucy’nin de konuşmaya başlaması ile de meraklandığını hissediyordu. Bunun nedenini anlamak zordu.

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Paz Ocak 18, 2009 10:42 am

“ Öyle kendini anlat deyince takıldım sanırım. Sessizliğim fazla insanlarla haşır neşir olmamamdan kaynaklanıyor. Yoksa arkadaşlarla bayağı sohbet haldeyim. Ama bu tabi beni fazla konuşkan yapmıyor yine de! Onun dışında doğruyu söylemekten kaçınmayı sevmem. Ciddi olduğumu söylerler. Zamanla tanırsın işte? Tabi tanımak istersen! Ya sen? Özet geçebilecek misin?”
''Ah , evet tabii ki tanımak isterim. Tabii sen benim çeneme katlanabilirsen.''

Onun göz kırpmasını içten bir gülümsemeyle karşılarken tanıma konusunda fazla istekli davrandığı düşündü. O ne kadar sessizse Lucy bu gün onun gibi dursa da genelde çenesi düşük biriydi. Konuşur sıkılmadan , dinlenmeden konuşurdu. Bazen de bu gün olduğu gibi takılıp kalırdı , ne konuşacağını ne soracağını bilemeden aptal aptal cevaplar verebilirdi. O sessiz kendisi de konuşkan olduğuna göre aralarında ilginç bir arkadaşlık (?) olacaktı. Nasıl biriydi ki Lucy ? Konuşkandı , hırslıydı , zekiydi tabii ki yoksa neden Hogwarts'ın mavisinde olacaktı ki , ee başka neydi peki ? Kendini daha önce tanıtmamıştı birine zaten diğer arkadaşlarının çoğuyla ufaklığından beri tanışıyordu.

'' Zor olacak özet geçmek aslında. Şimdi sana ne kadar zor bir soru sorduğumu anladım ! Sanırım senin aksine bazen çenesi düşük olabiliyorum. Ayrıca hım , sanırım ayrıcası yok ben de tanıtamıyorum kendimi böyle sorulunca. Zamanla tanıyacağız birbirimizi sanırım. En doğrusu da öyle zaten değil mi ? ''

İçten gülümsemesiye onun göz bebeklerine baktı. Onu tanıma isteği şu an tavan yapmıştı. Önünde duran balkabağı suyu bardağına uzandı , bardağı dudaklarına götürürken Sergei ile yeniden göz göze geldiler. Her göz göze geldiklerinde ya da onun sesi kulaklarına ulaştığında tepetaklak olan bir mideye sahip oluyordu Lucy. Balkabağı suyundan bir yudum daha aldıktan sonra bardağı yarılamıştı. Karşısındaki sorularla daha iyi tanıyabileceğini biliyordu ama bu sefer de ona soracak soru bulamıyordu. Daha da kalabalıklaşan hana göz attıktan sonra gülümseyerek sordu.

'' Ee , sen de mi bu aralar Çatlak Kazan'da kalıyorsun ? Yani eğer burada kalıyorsan ve seni son birkaç gündür görmediysem kesinlikle kör olduğumu düşüneceğim! ''

Eğer burada kalıyorsa ve son birkaç gündür karşılaşmamışlarsa kesinlikle kör olduğunu düşünmeliydi.Üç yıl boyunca aynı okul ve aynı binada olup konuşmamışlardı zaten. Belki bu davranışları yüzünden çok şey kaybetmişlerdi ya da hiçbir şey kaybetmemişlerdi. Lucy kaybettiklerini fazlasıyla kazanacağını umarak Sergei'nin yüzüne baktı. Bu yüz beynine kazınmaya başlamıştı.

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Paz Ocak 18, 2009 11:23 am

'' Ee, sen de mi bu aralar Çatlak Kazan'da kalıyorsun? Yani eğer burada kalıyorsan ve seni son birkaç gündür görmediysem kesinlikle kör olduğumu düşüneceğim! ''

Bir an Çatlak Kazan’da kalmayı reddettiğini hatırladı. Kardeşi onlar için eğlenceli iki gün için dil döküp durmuştu. Sergei ise bütün günün alışverişe yeteceğine eve dönmelerinde zorluk yaşamayacaklarını savunmuştu. Alt tarafı kitap alacaklardı. Kadınların eğlence anlayışının alışveriş olduğunu biliyordu bu yüzden eve dönmeleri için diretmişti. Şimdi bunu yaptığına pişmandı. Onlara bağlı gezeceğini düşünmüş olmalıydı. Bu salakça düşüncesine belli belirsiz güldü.

“ Maalesef Lucy, kör değilsin! Ben bugün için annem ve kız kardeşimle geldim. Kitapları aldıkta, hanımların bazı meraklarını gidermesi için daha fazla gezmesi gerekiyor sanırım. Siz burada kaç gün kalacaksınız?”

Balkabağı suyunu tekrar ağzına götürdü ve yavaşça yudumladı. Bardağı hafifi bir sesle yerine koyduğunda içeride gözlerini dolaştırmaya başlamıştı. Oldukça kalabalık olan dükkana girip çıkan belli olmuyordu. Gürültünün fazlalığını ilk defa fark etmişti. Sadece Lucy’e yoğunlaştığı için onun sesine konsantre olmuş gibiydi. Bakışlarını kıza tekrar çevirirken geriye doğru yaslandı.

“ Sanırım okul alışverişi için fazla zaman harcanıyor. Tabi bunun yanında başka şeylerde var ama bu kadar zaman bana çok geliyor. Gezmeyi severim aslında ama bu alışveriş değilse, yürüyüş filan yapmayı severim, etrafı dinlemeyi filan iyi geliyor. Ya sen? “

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Paz Ocak 18, 2009 12:26 pm

“ Maalesef Lucy, kör değilsin! Ben bugün için annem ve kız kardeşimle geldim. Kitapları aldıkta, hanımların bazı meraklarını gidermesi için daha fazla gezmesi gerekiyor sanırım. Siz burada kaç gün kalacaksınız?”
''Bilmiyorum , iki kardeş ailemizden uzakta başımızı dinliyoruz. Ee , annen ve kız kardeşinde olan alışveriş merakından bizde de var sanırım. ''

Onun burada kalmamasından dolayı ufak bir hayal kırıklığı yaşamış olsa da belli etmemeye çalıştı. O burada kalıyor olsaydı onunla yapabilecekleri üzerine hayal bile kurmaya çalışmıştı onun yanıtını beklediği saniyelerde. Onunla beraber Diagon Yolu'nda uzun yürüyüşler yapıp onu çok daha iyi tanımayı hayal etmişti ama hayal olarak kalacağı kesinleşmişti. Onun da balkabağı suyundan içmesini izleyerek kendi bardağının ağzında parmaklarıyla yuvarlak çizmeye başladı. Onu belki de okula kadar göremeyecek olması üzülmesine neden olmuştu. Okulun açılmasına bir ay kadar bir süre kalsa bile ona bu günler çok gelmişti bir an. İçtikten sonra ona dönüp konuşmaya başlayan Sergei'ye düşünceleri yoğunlaştırıp baktı.

“ Sanırım okul alışverişi için fazla zaman harcanıyor. Tabi bunun yanında başka şeylerde var ama bu kadar zaman bana çok geliyor. Gezmeyi severim aslında ama bu alışveriş değilse, yürüyüş filan yapmayı severim, etrafı dinlemeyi filan iyi geliyor. Ya sen? “
'' Ben alışverişi de severim aslında ama uzun yürüyüşlere hiçbir zaman hayır demem. Okulda da çoğu zaman bahçede , gölün orada yürürken görülebilirim. Bazen başımı dinlememe yarıyor bazen de eğlenceli dakikalar geçirmeme. ''

Çoğu zaman eğlenceli dakikalar geçirdiği Göl Kenarı'nı hatırlayarak güldü. Onunla uğraşanlarla dalga geçmek en büyük eğlence kaynağıydı ki bunu da oranın kalabalığı sayesinde başarabiliyordu. Fazla ukala olup kendine güvendiği zamanlarda ona sataşan kimsenin kurtulma şansı genelde olmuyordu. Zekasını kullanarak yaptığı iğnelemelerle karşısındakini bozum etmeye çoğu zaman başarıyordu. Göl Kenarı bazen de en iyi ağlama , duygularını boşaltma yeri olabiliyordu. Charles'tan ayrıldığından orada ağlamıştı mesela...

'' Tanımak için en kısa yol soru sorma sanırım. Sessiz biri olduğuna göre kendi başına takılıyor olabilirsin çoğu zaman. Mesela en çok ne yapmayı seversin böyle zamanlarda ? ''

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Paz Ocak 18, 2009 1:17 pm

Onu daha önce göl kenarında gördüğünü hatırladı. Ağaca dayanmış başını dizleri arasına gömmüş Ravenclawlı bir kız dikkatini çekmişti. Ona yaklaşmamanın en iyisi olduğunu biliyordu o zaman; üzüntülü veya sıkıntılı zamanlar genelde kendini dinleyerek iyi gelirdi insana… Ve uzaktan belli bir zaman seyretmişti onu. Onu daha sonra şen şakrak gördüğün zaman sınıfta üzerinde durmamıştı Sergei. Hem Sergei için önem teşkil etmeyen şeyler çabuk unutulurdu ya da pek önemsenmezdi. Ama şimdi bu anının benliğinde bir yerde kaldığını fark etti. Belki onun hüzünlü hali içine dokunmuştu. Bu düşüncelerle gözlerinde oluşan görüntüyü yok etmek ister gibi gözlerini kırpmadan biraz daha uzun süre kapadı. Açtığında Lucy’e vereceği cevabı düşünmeye başlamıştı. Yalnız kaldığı zaman elbette çok oluyordu. Konuşmak yerine yaptığı aktiviteler bol bol vardı ama bir an hangisinden başlayacağını bilemiyordu.

“ Genelde araştırma yapmayı seviyorum. Ravenclaw’ların içinde mi var bilmem ama ders dışında olan değişik tılsımlar ilgimi çekiyor. Bu yüzden genelde kütüphanede yasak bölmeye geçmek için uğraşıyorum. Bu tabi haliyle bende adrenalin yaratıyor. Görevlinin gözünden kaçıp, bir yere saklanmak zor olsa da oradaki kitapların bir kaçını okumayı başardım.”

Bu itirafın ona kötü dönmemesini ümit ediyordu. Lucy’nin ağzından kaçırma gibi bir alışkanlığı olmayacağını düşünmüştü. Gözlerinin içine heyecanla baktığını hissediyordu ama belki de kendi heyecanını onun gözlerinde görüyordu. Elini önünde bardağa götürerek birkaç yudum almak için ağzına doğru götürdü. Bardağın ardından bakışlarını ondan kaçırmıştı. Tekrara masaya bıraktığında bakışlarını ona doğru çevirerek konuşmaya devam etti.

“ Süpürge de uçmayı da severim. Ya sen neleri seversin?

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Paz Ocak 18, 2009 1:44 pm

Onun cevabını beklerken balkabağı suyunu en sonunda bitirmeyi başarmıştı. Boşalan bardağıyla oynamaya başlayıp Charles ile ilgili duygularını düşünüyordu. Bittiğine çok üzüldüğü bir ilişki olsa bile nedense bugünkü yaşadığı duyguları onda yaşamamıştı. Charles duyduklarını bir zamanlar aşk sanmıştı eğer o duygular aşksa bugün karşısındakine hissettiklerinin adı neydi ? Eğer aşksa bu kadar kısa sürede mi gerçekleşebilir miydi ? Ve aşk neden bu kadar kafa karıştırıcıydı ki ?! Kafasındaki düşüncelerle hiçbir alakası olmayan cevabı bir süre idrak etmeye çalışarak Sergei'ye baktı.

“ Genelde araştırma yapmayı seviyorum. Ravenclaw’ların içinde mi var bilmem ama ders dışında olan değişik tılsımlar ilgimi çekiyor. Bu yüzden genelde kütüphanede yasak bölmeye geçmek için uğraşıyorum. Bu tabi haliyle bende adrenalin yaratıyor. Görevlinin gözünden kaçıp, bir yere saklanmak zor olsa da oradaki kitapların bir kaçını okumayı başardım.”

Düşüncesini beyninin gerisine yollayıp bugüne döndü. Söylediklerini düşünürken kitap aşırma kısmı minik bir heyecan yaşamasına sebep olmuştu. Aynısı bir kez o da yapıp görevliye yakalanmaktan kılpayı kurtulmuştu. Yani şu an tam karşısında oturan tapılası büyücünün ne hissettiğini çok iyi anlayabiliyordu. O tapılası büyücü balkabağı suyunu dudaklarına götürürken ondan kaçırılan gözlere baktı. Tepe taklak bir mideye sahip eden gözler... Onun üzerinde işlevini yapan gözlerin sahibinin sorusuna cevap verdi.

“ Süpürge de uçmayı da severim. Ya sen neleri seversin?
'' Kitap okumayı severim , bir de değişik iksirler denemeyi ama çoğu zamanımı ikizimle ya da yakın arkadaşlarımla geçirdiğimden onlarla yapmayı en sevdiğim şey de biraz kötülere özgü olsa da bazılarıyla dalga geçmek oluyor. Sanırım bazen ukala biri olabiliyorum. Ki bunun bana çoğu zaman yakıştığını söylerler.''

Savaş tarafı hakkında birşey bilmediğinden ona gerçek yüzünü söylediği için kendine bir an kızsa da ondan gizlemek de istemediğini biliyordu. Sonuçta ona karşı hissettiği duygulara göre ondan birşey gizlememesi gerekirdi.

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Paz Ocak 18, 2009 5:24 pm

'' Kitap okumayı severim, bir de değişik iksirler denemeyi ama çoğu zamanımı ikizimle ya da yakın arkadaşlarımla geçirdiğimden onlarla yapmayı en sevdiğim şey de biraz kötülere özgü olsa da bazılarıyla dalga geçmek oluyor. Sanırım bazen ukala biri olabiliyorum. Ki bunun bana çoğu zaman yakıştığını söylerler.''

Sergei elini kaldırıp, kulağının hizasından geçirerek hafifçe saçlarını geriye attı. Bu zamana kadar Lucy ile tanışmamasının sebebini anlamıştı. Sergei sessiz olduğu için genelde başkaları ile dalga geçen kişilerden uzak dururdu, bu tür olaylara karşı olamasa da onlara yaklaşma gibi isteği de duymazdı. Ciddi olmak bazıları için sıkıcı bir iş olabilirdi ama Sergei içinse ciddiyetsizlik kötü bir şeydi. Yinede Lucy’nin kendini bu kelimelerle anlatışı hoşuna gitmişti. Kendini bilen herkesi anlayacağına emindi. Farklı karakterlere sahip olmaları ondan hoşlanmasını engellemiyor gözünde daha da etkileyici kılmaya başlamıştı. O kadar da zıt sayılmazlardı. Gülümseyerek konuşmaya devam etti, yüzünde garip bir ifade ile.

“ Sanırım zıt yönümüzü buldum. Ben sessiz olmamdan kaynaklanıyor mu bilmem ama başkalarına sataşmayı, dalga geçmeyi sevmem. Ama sataşmak zorunda hissettiğim biri olursa bunu açık seçik olmadan sinsice yaparım. “

Sinsice derken sözü bastırmıştı. Kötülüğü onaylamasına rağmen o yaptığı kötülüğü gizleyen bir tipti. Onun bu davranışı belki kalleşçeydi ama Sergei acı çektirmek istediği kişi ile ilgilenmez, yaptığı eylem üzerinde yoğunlaşırdı. Belki de tek yoğun olan kötülük duygusu buydu. Hayatına giren, onu etkileyen kişi ya çok sevdiği önem vereceği biri olurdu ya da tamamen zıt olarak yok etmek istediği kişiler. Sergei için orta yol yoktu hep aşırıya kaçacak biriydi. Bir an bunları söylemeyi istedi ama Lucy’nin masadan kalkıp gidebileceği korkusu onu susturdu. Eğer Sergei tanımaya çalışırsa öğrenecekti zaten tüm bunları. Ve zaman arkadaşlılarını ya geliştirecek ya da birbirilerinden uzaklaştıracaktı. Ama Sergei şuan uzaklaşmak yerine daha da yakınlaşmak kısmınla ilgilendiğinin farkındaydı. Yavaşça bakışlarını ellerine götürdü ve bağladığı iki elinde gözlerini dolaştırdı bir süre. Bakışları elinden hafifçe kaldırarak konuşmaya devam etti.

“ Seni yargıladığı mı sanma, Lütfen! Bende yeri gelince sana kendimi tanıtmaya çalışıyorum.”

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Ptsi Ocak 19, 2009 7:23 pm

“ Sanırım zıt yönümüzü buldum. Ben sessiz olmamdan kaynaklanıyor mu bilmem ama başkalarına sataşmayı, dalga geçmeyi sevmem. Ama sataşmak zorunda hissettiğim biri olursa bunu açık seçik olmadan sinsice yaparım. “

Zıt şeyler birbirini çeker denir ama bu Lucy ve Sergei için fazla sonra gerçekleşmiş bir yargı olmuştu. İki farklı kişilikte olmaları onları bugüne kadar tanışmaktan alıkoymuştu. Geç de olsa biraraya gelen zıt büyücü ve cadının arkadaşlığının sonucunu kestirebilmek imkanlıydı. Ya çok yakın olacaklardı ya da düşman ki Lucy'e göre çok yakın olmaları daha iyiydi. Yeterli miktarda sevmediği bulunduğundan bunlara yeni birisinin katılmasını istemese de bunun altında tapılası büyücüye olan hayranlığı da vardı. Ama kafasında bu hayranlığın bir an için tek taraflı olmasını düşündüren bir düşünce vardı. Onu sevmediği bir davranış hayatının neredeyse en sevdiği davranışı oluyordu. Eğer davranışı sevmiyorsa kişiyi de sevmez düşüncesinden bunu çıkarmıştı. Düşüncesinin yanlış olduğunu kanıtlayan büyücüye baktı. Elleri ile oynamayı kesip yanlış düşündüğünü ispatlıyordu.

“ Seni yargıladığımı sanma, Lütfen! Ben de yeri gelince sana kendimi tanıtmaya çalışıyorum.”
'' Yo , bir an bile öyle düşünmedim. Düşündüklerini söylemem güzel birşey değil mi ? Zıtlık belki bu gün senle tanışmamı sağlamış olabilir. ''

Ona karşı ilk yalanını söylemeyi başarmıştı. Yalan hayatında pek sık geçen bir eylem olmasa da zaman zaman başvurduğu kaynağıydı. Tanışma sözüyle de onla ilgili olan arzusunu belli etmiş olduğunu düşünüyordu. Pot kırmış gibi olsa da asıl isteği de belli etmekti zaten. Bardağını masanın kenarına doğru iterek iki elini de masanın üzerine koyup parmakları ile ritim tutmaya başladı. Canı sıkıldığında ya da düşünceli olduğu anlarda yaptığı bu hareket içindeki müzik sevgisini de açığa çıkarıyordu. Tapılası büyücüye baktı , tapılası kavramına gerçekten uyuyordu. Az önce pek de üzerinde durmadığı sinsice kısmı aklına gelip sormaya karar verdi. Ritim tutmayı bir anda kesip gerçekten merak eden gözlerle ona baktı.

''Peki , sinsice derken ? Nasıl yapıyorsun mesela ? Yani merak ettim ama açıklamak da istemeyebilirsin senin kararın. ''

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Ptsi Ocak 19, 2009 7:55 pm

“Buna cevap vermek zor aslında ama yaptığım şeyi kimse anlamaz. Bu yüzden pek şüpheli tip değilimdir. Şüpheleri başka yöne çekerim. Ama bunu nasıl yaptığım ise olaya göre değişir. Sanırım genelde yalan bana yardımcı olur bu durumda. Tek yalana başvurduğum durum bu gibi olaylardır. Aksi takdir de çok sevdiğim bile olsa doğruları söylemekten kaçınmam. “

Sevdiğim derken vurguladığının farkındaydı ama hiç uygulamamış gibi Lucy’e baktı. Şahane varlık gözlerini üzerine sabitlemiş gibiydi. Meraklı bakışları onu daha da çekici hale getirmiş gibiydi. Lucy gibi masaya yaklaştı. Sergei de aynı onun gibi ellerini masaya koydu ve bakışlarını onun narin parmaklarına götürdü. İçinden bir ses tutmasını söylese de bunu engellemek için gözlerini onlardan ayırdı ve ellerini bardağa götürdü. Şimdi tutması gereken sadece bardaktı. Balkabağı suyundan son yudumları aldı. İçine karışmış erimiş buz parçaları boğazına hafifçe takılarak aktı boğazından. Gözlerini kapamıştı son anda. Tekrar açtığında hala bakışlarının üzerinde olduğunu görünce yüzünün yandığını hissetti. Vücudunu saran terin nedeni elbette artık belliydi ama Sergei rahat davranamaya kendini zorlamaya başlamıştı. Bardağı barmenin anlaması için kendinden oldukça uzağa masanın kenarına doğru ittirdi. Başka bir şey içmek istemiyor sadece Lucy ile konuşmak istiyordu.

“ Şey haddim değil belki ama sadece meraktan soruyorum. Senin birinle çıktığını biliyorum, hala devam mı?”

Nedense bu soru karşılıklı masaya oturduğu zaman aklına gelmesine rağmen bu konuşmaların ardına zar zor atabilmişti. İlk sorunun sorması oldukça garip gelirdi. Bunu engellemişti ama merak etmesi ise kendine garip geliyordu. Neden o çocukla olup olmaması Sergei için önemliydi. Mahcup bir şekilde bakışlarını masaya yöneltti. Ne zaman bakışlarını tekrar ona döndüreceğini bilemez oldu. Belki de ondan gelecek bir cevap bunu sağlayacaktı.

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Ptsi Ocak 19, 2009 8:16 pm

Sesindeki ince vurguyu anlayarak içi aydınlanan Lucy gözlerini tapılası büyücüsünden sahiplemişti. Her hareketine bakarak onu sindirmek istiyordu. Tıpkı kendi elleri gibi masaya konulmuş olan ellere baktı. Tutmayı istediği eller ona ilk defa bu kadar yakında duruyordu belki de. Sahibi aralarındaki uzaklığı açmış bardağa yapıştırmayı tercih etmişti onları. Lucy göre hayli yavaş içtiği balkabağı suyunun son damları boğazından geçerken gözlerini kapayan çocuk bugün düşündüğü tek şeydi. Onu çoğu zaman okulda yalnız gördüğünü bildiğinden bir şansı olduğuna inanıyordu. Göz kapakları yeniden kalktığında hala ona bakmaktaydı. Kendisine de biri sürekli baksa rahatsız olacağını düşünüp kendisini bu yüzden mahrum bıraktığı anda sesi kulaklarına ulaştı. İstekli , merak eden bir tonlama kullanılmıştı.

“ Şey haddim değil belki ama sadece meraktan soruyorum. Senin biriyle çıktığını biliyorum, hala devam mı?”

Charles ? Eski ve belki de hiç olmamış aşk ? Onu unutması uzun sürse de son bir haftadır onu unuttuğunu biliyordu. Ondan uzaklaşan ellerden sonra ondan kaçırılan gözlere de neden olmuştu bu soru. Olmamasını dilese de ona sorulana karşılık ne sorması gerektiğini biliyordu. Ellerini masaya tamamen uzatarak rahat gözükmeye çalıştı. Aklına gelen kalp kırıklığı yüzünün asılmasına sebebiyet verse tapılası ve onun olmasın istediği büyücüye bakınca gülümseme ile kaplanıyordu yüzü. Soru yüzünden olan heyecanını belli etmemeye çalışıp pek de başarılı olamayarak yanıtı verdi.

'' Yo , tabii ki sorabilirsin . Charles'la okulun son haftalarında bitti. Hatta birkaç kez bu yüzden sevdiğimi belirtiğim yerde üzüldüğüm de olmuştu. Neyse , ee peki senin bir kız arkadaşın var mı ? ''

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Ptsi Ocak 19, 2009 8:41 pm

Sergei yavaşça başını bakışları ile birlikte kaldırdı. Ona ilk defa görmüş gibi gözlerle baktığına emindi ama buna engel olamıyordu. İçine belli belirsiz bir çok duygu hakim olmuştu ve bu duyguların arasından mutluluğu seçebiliyordu. Çıktığı çocuktan hiç hoşlanmazdı ve ondan ayrıldığına sevinmişti. Çocuğu sevmemesi değildi onu sevindiren, o Lucy ile ilgileniyordu. Bakışlarına gülümsemesini ekleyerek konuşmak istedi. Ama ona Lilian’ı anlatmak ne kadar yerinde olur karar veremiyordu. Hem aralarından anlatacak bir şeyde yoktu. Lilian ile geçen yaz kadar iyi günler geçirmemişti bu yaz. Bu yüzden Lilian’ı hatırlatan, Sergei ona bağlayan bir şey yoktu. Lilian’dan bahsetmek yersizdi. O kız arkadaşı değildi en azından bu sene olmadığına emindi.

“ Şey sanırım bu duruma sevindim. Ondan pek hoşlanmam, sana göre olduğunu da düşünmüyorum. Gerçi beni ilgilendirmez değil mi? "

Kısa anlamı bir bakış attı, sanki üstüne vazife olmayan konulara girdiği için ondan özür diler gibiydi bakışları ama aslında bakışların altında yatan anlam daha başkaydı.

“Bana gelince Beauxbatons’ta okuyan bir kız arkadaşım vardı geçen yaz ama sanırım bu yazı pek yerinde geçiremedik ve artık kız arkadaşım olduğuna pek emin değilim. Bunu sana anlatmak iyi mi kötü mü bilmiyorum ama bu yaz o kız bana anlam ifade etmemeye başladı. Sanırım aramızda güçlü bir bağ oluşmamış ki ikinci yaza ulaşamadık. Sanırım ben de yalnızım.”

Bende yalnızım derken o kadar bastırmıştı ki yan masadaki bir bakışı yakaladı. O kadar sesli bir vurgu yaptığının kendi bile farkında değildi. Bu durum Sergei eğlendirdi; güldürdü. Bakışlarını Lucy çevirdiğinde şahane varlıkta bu durumun farkında gülümseyişi ile karşıladı Sergei’in bakışlarını. Lucy ile başladıkları sohbet daha da ilginç hale girse de bu durum Sergei’in oldukça hoşuna gitmeye başlamıştı. Şahane varlığında bu konuşmadan zevk almasını diliyordu.

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Ptsi Ocak 19, 2009 8:58 pm

“ Şey sanırım bu duruma sevindim. Ondan pek hoşlanmam, sana göre olduğunu da düşünmüyorum. Gerçi beni ilgilendirmez değil mi? "
'' Bana göre olmadığı belliydi ama ben bunu göremeyecek kadar yalancı bir aşka tutulduğumu sandım. Aslında ilgilendirir. Arkadaşımsın sonuçta. ''

Vurguyu kuvvetli tutarak söylediği arkadaşım sözcüğünün altında yatan anlam gayet açıktı aslında. Onun attığı bakışı tek kaşını kaldırıp her zaman çok şirin bulduğu gülümseyişle karşıladı. Onun da ne anlatmak istediğini gayet iyi anlayabiliyordu. Ayrıca Charles ile ilgili düşüncesi sanki kıskanıldığının bir işareti gibi gelmişti ona. Tapılası büyücünün onunla ilgilenmesine sevincinden dolayı ne etrafındaki gürültüyü duyabiliyor ne de kalabalığı algılıyabiliyordu. Tek yapabildiği onu her hücresinde hissedebilmekti.

Bana gelince Beauxbatons’ta okuyan bir kız arkadaşım vardı geçen yaz ama sanırım bu yazı pek yerinde geçiremedik ve artık kız arkadaşım olduğuna pek emin değilim. Bunu sana anlatmak iyi mi kötü mü bilmiyorum ama bu yaz o kız bana anlam ifade etmemeye başladı. Sanırım aramızda güçlü bir bağ oluşmamış ki ikinci yaza ulaşamadık. Sanırım ben de yalnızım.”

Tapılası büyücünün yaptığı vurgu hoşuna giderken yan masada oturan birinin de Sergei'yi duyduğunu anladı. Onun gibi gülümsemesine engel olamayan yakışıklı genç büyücü ona bakıp gülümsemesiyle aklını başından almıştı. En son demişti ? Bir kız artık çıkmadığını sandığı bir kız vardı hayatında. Evet , kimseyle beraber olmadığı konusunu doğru bilebilmişti yani en azından Hogwarts'dan değildi. Az önce yaydığı ellerini bu sefer çenesini dayamak için mutlulukla sırıtarak taptığına baktı. Sohbetleri giderek istediği biçime gelip ilginçleşiyordu. Aklından atamadığı bir soru vardı. Eğer aşık oluyorsa bu kadar hızlı mıydı ? Söylenenlere yorum yapmak için o gözlerin gözleriyle buluşması lazımdı. Başardıktan sonra her kelimesine vurgu yaparak konuştu.

'' Üzüldüm. Yani yalnız olmana değil , kızın senden ayrılabilmesine ! Evet , iki yalnızız demek ki... ''

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Ptsi Ocak 19, 2009 9:31 pm

Karşındaki sarı saçları, etkileyici gözleri ve bu gözler ile ona derinden bakan bakışlarıyla oturan Şahane Varlık onu çoktan kendine çekmeyi başarmıştı. Onun yanında suskun kalmak mümkün değil gibiydi. Karşısında oturmak yerine yanına sokulma arzusu içini kaplamıştı. Bunun adına aşk koymak erken mi bilmese de bu güzel duyguları sonuna kadar yaşamak istiyordu. Eline geçen fırsatı iyi değerlendireceğine dair kendine küçük bir söz verdi. Bu hayatta aldığı kararlar hep iyi yöndeydi ve Lucy ila olan yeni yeni başlayan arkadaşlığında da ona açık davranacaktı ve duygularını söylemekten kaçınmayacaktı. Bu düşünceler aklından geçse de bunu yapabilmek için fazlaca cesur hissetmiyordu kendini. Gerçi Şahane Varlık’ın konuşmalarından onu kabullendiğini hissediyordu.

“ Üzülmeye gerek yok, Lucy! Bazı şeyler olması gerektiği gibi olur değil mi?”

Lafı geçiştirdiğinin kendince farkındaydı ama ne söyleyeceğini bilememişti. Şahane Varlık’ın elleri çenesine dayanmıştı ve ona hala gülümsüyordu. Bu Sergei’in başını daha da almaya yetmişti. Onun sarı saçları arasından parmaklarını dolaştırmak onu derinden hissetmek istiyordu. Fazla mı olmuştu ona bu duygular bugün. İçinin dolup, taştığını hissediyordu. Aklından bir sürü soru kalabalığı geçse de neyin doğru olduğuna karar verememişti. İlk defa bu kadar zorlandığına şahit oluyordu. Genelde hoşlandığı kıza söylemek için bu kadar düşünmezdi. Zaten bu zamana kadar hoşlandığı kızları toplasa bir elin parmaklarını geçmezdi. Genelde kızlardan uzak takılırdı. Ama şimdi bu şuana kadar hoşlandıklarından da farklı bir duyguydu. Şahane Varlık’ın etkisi altına aldığı benliği hiç yaşamadığı duygu selini uyandırmıştı. Lucy’de duygularını uyandıran farklı şey neydi? Bu yeni duyguyu zamanla öğreneceğine, alışacağına emindi.

“ İkimizde yalnız olduğumuza göre, vaktimizin çoğunu birlikte geçirmeye başlayabiliriz, değil mi? Ben suskun yanında otursam da sen konuşursun ve birbirimizi tamamlamış oluruz.”

Bu açık seçik bir teklif değildi ama Şahane Varlık’ın anlamasını bekliyordu. Şuan için bundan daha açık olamazdı. Birbirimizi tamamlarız derken kelimelerde ki ima oldukça belliydi. Onu tanımaya fırsat isterken, ondan daha da fazlasını istiyordu. Ellerine uzanmak istedi ama onu ilk gerçek sohbetlerinde ürkütmek istemeyerek masanın ortasında tereddüt ederek bıraktı.

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Ptsi Ocak 19, 2009 10:00 pm

O kızın böyle bir çocuğu bırakabilmesini aklı almayarak içinde aşk kıvılcımları oluşturan büyücüye bakıyordu. Okyanus yeşili gözlerde kendini kaybederken dağınık duran saçları karıştırıp yüzüne saf öpücükler kondurmak istiyordu. Hala ona gülümseyerek baktığından şapşal şapşal durduğunu düşünüp gülümseyişini azaltmıştı. Şimdi onun dışında başka şeylere de bakmaya çalışıyordu ama başaramıyordu. Her dokusu ile sadece O'na yoğunlaşmıştı ; başka birşeye baksa bile anlayamıyordu. Onun son dediğine verilen boş cevaba bir tepki göstermemiş bir elini masanın üstüne indirip çenesini diğer eline dayamıştı. Diğer elinin de boş kalmasını istemiyordu aslında.

“ İkimizde yalnız olduğumuza göre, vaktimizin çoğunu birlikte geçirmeye başlayabiliriz, değil mi? Ben suskun yanında otursam da sen konuşursun ve birbirimizi tamamlamış oluruz.”

Tamamlamak ? Vakit geçirmek ? Ses tonu ? Birleştirince bir çıkma teklifine benziyordu. Geç algılamaya başlayan Ravenclawlı birine yakışmayan duruma gelen beyni duyduklarını idrak etmekte zorlanıyordu. Benzemek değildi aslında bu gizli bir çıkma teklifiydi... Şu an en çok istediği şey gerçek mi olmuştu ? Neden bu kadar soru soruyordu ki kendine ?! Asıl olan anı yaşamak ve bitmemesini dilemek olmalıydı. Masanın ortasında duran ellere baktı ; elleri ile buluşmasını istediği nesnelere... Evet , cevap gayet açıktı.

'' İyi fikir. Birbirimizi iyi tamamlayacağımıza kuşkum yok. ''

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Salı Ocak 20, 2009 10:10 am

Sergei bugünün böyle olacağını hiç düşünmemişti. Sönük, isteksiz bir alışveriş günü olarak değerlendireceğine son derece emindi. Hayat bazen en garip zamanlardan iyi yönünü gösteriyordu. Annesi ve kız kardeşinden ayrılmak iyi olmuştu. Onlarla sıkılmayıp devam etseydi, şimdi bu güzel anları yaşayamayacaktı. Bakışlarını masada bulunun Şahane Varlık’ın narin eline çevirdi. Birbirlerine o kadar yakın duruyordu ki. Sergei daha fazla dayanamayacağını hissetti. Hem Lucy bu durumdan hoşlanmazsa elini ondan çekebileceğini emindi. Ama bunu yapmaz ve bu durumdan hoşlanır gibi geliyordu. Sergei yavaşça elini kaldırarak onun narin elinin üzerine koydu, bakışlarını yavaşça kaldırdı ve gözlerini gözlerine sabitledi.

“ O zaman güzel olmasını dilediğim günler bizi bekliyor, Şahane Varlık!”

İlk defa beyninde dönüp duran kelimeyi dışarı vurmuştu. Bu kelimeyi yüksek sesle söylediğinden emin değildi. Ama Lucy’nin ona olan bakışları biraz daha değişmiş, anlamlı bir hal almıştı. Bu belki de tuttuğu sıcak elin etkisiydi. Parmaklarını biraz daha kapadı ve kendi elinin altında kaybolan narin eli içinde hissediyordu. Sergei bakışlarını ondan ayırmak istemiyordu. Olduğu ortamın hiç farkında değildi. Sadece onunla ikisi var gibi hissediyordu.

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Salı Ocak 20, 2009 12:03 pm

İkiziyle bütün gün Çatlak Kazan'ın küflü odasından kalsa bunların hiçbirinin olmayacağını biliyordu. Geçmişi gözden geçirip , birkaç değişik şey daha yaparlardı o kadar. Ama şimdi hayatına yepyeni biri girmiş , kalbini almayı bu kadar kısa sürede başarmıştı. İyi ki de başarmıştı bunu... Şimdi eli o tapılası varlığın elinin içine hapsolmuştu. Elini yerinden bir milim kıpırdatmak istemiyordu , üç yılın boyunca zaten yeterli miktarda uzak kalmışlardı. Onun teninin tenine değmesi kalbine yine yeniden bir kriz geçirtmeyi başarmıştı. Okyanus yeşili gözlerde kaybolurken ellerinin terlemeye başladığını hissediyordu. Kalbine bu kadar çabuk yerleşmeyi başaran tapılası büyücü sesini de kulaklarına ulaştırmıştı.

“ O zaman güzel olmasını dilediğim günler bizi bekliyor, Şahane Varlık!”
'' Güzel olacağına eminim. ''

Harika günlerin onu beklediğine emindi. Geri kalan günlerde onu sık göremeyecek olsa bile okulda her dakikasını onla geçirebilirdi. Yanından bir dakika bile ayrılmak isteyeceğini düşünmüyordu. Tabii , çenesinden ve başkalarıyla dalga geçme huyundan bıkmadığı sürece... Ne demişti Tapılası Büyücü ona az önce ? Şahane Varlık ! Lucy ve Şahane Varlık olmak ya da kendini şahane hissetmek sadece Sergei'nin yanında olacabilecek birşeydi onun için. Kendisi şu an hissettiği kadar mutlu , huzurlu hissetmemişti daha önce. Ne Charles ile ne de daha öncekilerle... Nerede olduğunu idrak edemezken O'nun parmakları elini daha da sıkı sarmıştı. Çenesine dayadığı elini de Tapılası Büyücü'nün elinin üstüne koydu. Belki bu davranış onu ne kadar sevmeye başladığını anlatabilirdi. O sıfatını açıkladığına göre onun da açıklamasında bir sakınca yoktu. Sergei'nin elini sıkarak kaybolmuş olduğu gözlerden ellerine çevirdi bakışlarını.

'' Sanırım sana çarpmam işe yaradı. En azından şu an çok mutluyum... Tapılası Büyücü'm... ''

Konu: Geri: Çarpışmadan Sonra Salı Ocak 20, 2009 9:38 pm

Sergei bakışlarını ellerine çevirmişken son iki kelime ile birlikte bakışlarını Şahane Varlık’a doğru kaldırdı. Onun söylediği sözlere çabucak karşılık gelmişti. Bu mutluluk onun içinde geçerliydi. Bakışlarını ondan ayırmak istemiyordu. Elini yavaşça Lucy’nin iki eli arasında çekti ve ikisi birden kendi elleri arasına aldı. O kadar sıcaktı ki, yandığını hissediyordu. Parmakları yavaşça hareket ederek narin eli okşadı. Öpmemek için zor duruyordu. O sırada gözü saatine takıldı oldukça geç olmuştu şimdi Lucy’den nasıl ayrılacaktı. Her gün buraya gelmek gibi olasılığı olamazdı ama yinede şansını deneyecekti. İlk defa okulların açılmasının hızlanmasını diledi. Başını hafifçe yana eğdi ve Şahane Varlık’a fısıldar gibi konuşmaya başladı.

“ Canım, sanırım benim gitme vaktim geldi. Buraya okul açılana kadar tekrar gelebilirsem uğrayacağım ilk yer Çatlak Kazan olacak. “

Yavaşça elini ayırmak istemediği ellerinden çekti. Sergei’in kalkışıyla Şahane Varlık’ta kalkmıştı. Yanına biraz daha yaklaşarak onun yanağına çok yakın olan birkaç saç tutamını işaret parmağını yavaşça geriye doğru götürdü. Diğer eliyle kızın elini tutmuştu. Onları seyreden birkaç gözü üzerilerinde hissetmesine rağmen hiç aldırış etmiyor. Yaşadığı anın tadını çıkarmaya çalışıyordu. Lucy’e doğru yavaşça eğilerek onun sağ yanağına kısa bir öpücük kondurdu.

“ En kötü ihtimalle okulda görüşmek üzere!”

Sergei yavaşça elini kızdan çekti ve içeceklerin fiyatını ödemek için barmenin olduğu yere ilerledi. Galeonları ödediği gibi bakışlarını Lucy’e çevirmişti. Lucy kaldıkları odaya gittikleri merdivenlere ilerlemiş. Sergei’in gitmesini bekliyordu. Onun narin ellerini merdivenin tırabzanlarına tutarken bulmuştu. Tatlı tatlı ona gülümsüyordu. Eliyle küçük bir işaretle Şahane Varlık’ı selamladı. Oda aynı şekilde karşılık vermişti ve Sergei geriye bakmamaya çalışarak Çatlak Kazan’dan ayrıldı.

» Yağmur Damlalarından Sonra ~