Yağmur Damlalarından Sonra ~

Konu: Yağmur Damlalarından Sonra ~ Cuma Ocak 16, 2009 7:24 pm

Tarih ~ Okulun açılmasına 1 aydan az bir süre kaldı. Alışveriş zamanı yaklaşıyor.
Hava Durumu ~ Hafif Rüzgârlı Ve Nemli

+ Jeremy ~ Adelaïde +

Büyüceşûra Hâkimi Mesaj Sayısı : 15 Kayıt tarihi : 13/01/09

Rüzgâr yüzünü okşamaya, düşüncelerini akıtmaya başlamıştı. Kalbinde ki derin sızıya kapatmaya çalışarak onlardan uzaklaşmak istedi. Ayakkabısı yere sert bir şekilde vuruyordu, gözleri sokağın sonunda ki dükkana kaydı. İçeriye girip bir şeyler içmek iyi gelebilirdi. Akşamdan kalma su birikintilerinin üzerine basmamaya gayret gösterse de hemen hemen her yerde vardı. Gökyüzünden eksik olmamış kara bulutlar düşüncelerinde ki ince değişikliklere ışık tutuyordu. Sarı saçları yürüdükçe sallanmaya devam ediyordu sanki. Beyaz teni parlamaya devam ederken yanından geçen birkaç kişiye aldırmadan yürümeye devam ediyordu. Yüzünde ki anlaşılmaz ifadenin yanında beliren ince tebessümün bozulmayacağını tahmin ederek bakışlarını dükkanlara çevirdi. Okul alışverişini yapma zamanı gelmiş miydi ne? Her seferinde erteliyordu, ailesine bırakmak yerine kendi gelip alsa daha iyi olabilirdi. Derin birkaç nefesin ardından elini beyaz gömleğinin üzerinde ki siyah kravata götürmüştü. Çekiştirmeye devam ederken dükkâna ulaşmıştı bile. Kapısına gidip iteklediğinde bir gıcırtı duyuldu, içeriden yükselmeye devam eden seslere aldırmayarak içeriye bir adımını attı ve sonra diğerini. Her zaman ki çatlak kazan işte. Çekilmiyor; ama insanları etkileyen bir şey var. Masaya geçerken bir bira istedi.

Saçlarını ele geçiren rüzgâr içeriye girdiğinde bedenini terk etmiş etrafa yayılmaya başlamıştı. Her masada ayyaş adamlar, ve önünde bira. Artık alışması gereken bir durum. Ne kadar bunları görürse o kadar alışacağından emin gibiydi. Bütün bunları bir kenara bırakarak ileride duran karanlık masaya geçti. Etrafında ki insanlara son bir bakış atarak barmenin getirdiği biraya baktı uzun uzun. Eline alarak bir yudum içti ve masaya bırakarak derin bir soluk alarak kendini sessizliğin içerisine bıraktı.

Konu: Geri: Yağmur Damlalarından Sonra ~ C.tesi Ocak 17, 2009 4:12 pm

Çatlak kazanın kapısı nazikçe aralandı, genç kız içeri süzüldü. Kimseyi rahatsız etmek istemiyordu, rahatından alıkonmak nedir yaşadığı zaman içinde öğrenmişti yavaş yavaş. Düşüncelerinden ayrılırken dikkatini karşındakine çevirmek ve afallamak… Belki de bu kısa sürede onları unutmaya yol açıyordu, emin değildi. Hiçbir şeye kesin ve net bir cevap vermiyor, bütün ihtimalleri göz önünde bulundurmak istiyordu. Her zaman bahsini ettikleri 'Ravenclaw ruhuna fazlasıyla sahipti. Binasına çabucak uyum sağlayıp seçmen şapkanın yanılmadığını kanıtlıyordu. Pek çok kişi tarafından çalışkan denilen Ravenclaw'ın sadece araştırmak ve zekâ olduğunu anlaması pek uzun sürmemişti. Ama bununla övünmeyi sevmiyordu ona göre çocukçaydı bu davranışlar. Slytherin’liler gibi olamazdı bu yüzden boşuna benzer yönleri olduğu söyleniyordu. Biraz soğuk davranması hemen yanlış anlaşılıyordu.

Adelaïde, barda gördüğü tanıdık simaya doğru yavaşça ilerlerken tahtaların gıcırtısını dinliyordu; melodik değil ama hoş. Loş ışığın az da olsa uğradığı masaya yaklaşırken oğlanın yüz hatlarını seçebiliyordu; fazlasıyla çekiciydi, fazlasıyla mükemmel… Jeremy’nin önündeki sandalyeye yerleşti ve o an aklına gelenlerin dudaklarından dökülmesine izin verdi. ''Eşlik etmemde herhangi bir sakınca yoktur umarım.''

Büyüceşûra Hâkimi Mesaj Sayısı : 15 Kayıt tarihi : 13/01/09

Kalbinin içerisinde oynamaya devam eden bir şey, karşısında ki sandalyeye oturan kızı görünce ortaya çıkmıştı. Adelaïde.. Mükemmel bir vücut, çekici bakışlar ve inanılmaz fiziği. Gözlerini birkaç saniyeliğine başka bir tarafa çevirdiğinde; tahta bir taburenin üzerinde, bacaklarını öne doğru uzatmış oturan bir kadını fark etti. Beline kadar inen simsiyah dağınık saçları; esmer tenini daha da belli eden ve sanki üzerinden çıkarmıyormuşçasına sık girdiği, önden düğmeli, yakası omzundan kayan, şile bezinden, beyaz mini elbisesiyle aztekleri andıran genç kadın güneşin çarpmasıyla parıldayan kahverengi gözlerini sanki hiç evcilleşmemiş gibi yırtıcı bir edayla bakıyordu. Kafasını hemen karşısında duran kıza çevirdi. Biraz önce ki kadının kötü bakışlarından kurtulmak için yapmamıştı sadece bunu, dikkatini çeken belki de tek kız olduğu için yapmıştı. Yalnızlık, insanın en derin düşüncelerini kaplıyor, belki de sevdiklerinin sesini duymak bile bu yalnızlığı bitirebilirdi. Ama yalnız kalmak istiyordu, kimsenin ona dokunmasını, onunla konuşmasını istemiyordu. Kendi hâlinde yaşayıp gitmek varken neden böyle bir şey yapsın ki zaten? Düşüncelerinden kurtulmak istercesine oturduğu yerde rahatsız bir şekilde kımıldanarak derin bir nefes aldı.

‘’-Hayır, yok. Bir şey içer misin?’’

Önünde duran kızın gizemine kapılıp kendini başka bir diyara atmıştı resmen, düşüncelerinin ardı sıra kesilmiyordu. Kız hakkında yaptığı yorumlar hiç aklından çıkmayacak gibiydi. Önünde duran biradan birkaç yudum daha alarak tekrar masaya koyduğu bardağın sesi kulaklarına geri geldiğinde arkasına yaslanarak karanlığa gömülmeyi hedefledi. Parıldayan gözlerinden çıkan ışıkların farkında bile değilken kıza bakmaya devam ediyordu. Onda ki çekici yönü çok önceden fark etmişti, her zaman olduğu gibi yine konuşmayacaktı bu hakkında. Her zaman korkaklık yapıp içine atmıştı düşüncelerini, kalbinden geçenleri.. Dışarıdan bakıldığı kadar sert olmak istiyordu; ama aşk onu ele geçirdiğinden beri sert olma arzusunda gerileme hissedebiliyordu. Ne kadar kötü bir durum olduğunu biliyordu, yaşıyordu. Masada duran bardağı eline alarak içinde ki biradan birkaç yudum daha aldı ve sonra masaya koyarak bakışlarını kıza çevirerek onu dinlemeye başladı.

Konu: Geri: Yağmur Damlalarından Sonra ~ Ptsi Ocak 19, 2009 12:14 am

Saniyelerin ağırlaştığını hissedebiliyordu. Karanlık bile olsa kusursuz yüz hatlarını seçebiliyordu. Adelaïde onu gördüğü ilk andan beri ondan fazlasıyla etkilendiğinin farkındaydı zaten. Midesine saplanan ağrı ve uyuşmuş beynini imkânsızca umursamamaya çalışırken bir yandan da Jeremy'nin ondan hoşlandığını anlamaması için normal davranmaya uğraşıyordu. Zihnini ele geçiren çehre onu sarhoş etmiş, nasıl davranacağını veya ne diyeceğini kestirememesine yol açmıştı. Özlediğini fark etti. Okul kapandığından beri görüşmemişlerdi ne de olsa, bu düşünce okulun açılıp onu daha çok görmeyi istemesi yol açmıştı.

''Hayır, teşekkürler'' Kendisine sanki uzaklardan gelen bir sesti bu, ne dediğinin farkında değildi. Neden hislerinin onu yönetmesine izin veriyordu? Oturduğu sandalyenin fazlasıyla ucuna kaymış olduğunda fark etmişti istemsiz hareketlerinin olduğunu. Önüne gelen saçlarını geriye attı ve kafasında gelip-giden düşüncelerden sıyrılmayı amaçlayarak, o an aklına gelenleri kelimelere yerleştirdi bir yapboz misali. ''Okulun açılmasına az kaldı.''

Büyüceşûra Hâkimi Mesaj Sayısı : 15 Kayıt tarihi : 13/01/09

Yanağına konan kar tanesi eriyip dudaklarına indiğinde, hissettiği o bir damla serinliği paylaşmak istiyordu onunla. Yönünü rüzgara çevirdi. Kucaklamaya kollarının yetmeyeceği bir ağaç , bir tohumla başlar ; En uzun yolculuklar bir adımla başlar; Gerçek sevgiler ise küçük bir tebessümle başlardı onun için. Onu uzaktan sevmeyi, kendisine bakmadan görmeyi, duymadan dinlemeyi, göz yaşlarıyla gülmeyi ve kavuşmak için sabretmeyi, her şeyi onunla öğrendi. Ama onsuz yaşamayı asla öğrenemedi. Öğrenmek istemedi.. Duyguları vardı kimseye anlatamadığı, kendisine bile. Sevgisi vardı, kelimelere sığmayan. Bakışları vardı, ömür boyu unutulmayan. Önünde uzun yolları vardı aşılması güç olan. Kalbi vardı, acılarla parçalanan ve çevresi vardı hiç unutmadığı. Asla kendini diğerleriyle kıyaslamadı. Aslında kendini diğerleriyle eşit seviye de tutmadı; hep kendisinin üstün olduğunu, başka kimsenin başta olmadığını düşündü.

Hasretinden dağları deliyordu, bu aşkla kendine geliyordu. Bir ömrü daha olsa yine onu severdi hiç usanmadan. Adını, kalbine aşkla süslemişti, yıllardır onun hayalini sürmüştü. Anılarının her zaman için beyaz tarafı olmuştu. Buğulu bir camın ardında izlediği hayatın yarısı.. Sağanakla gelen sonbaharın çok eski bir şarkısının adı.. Yüreğinin buzu, kalbinin tatlı prensesi.. Bütün varlığının sevimli hırsızı.. Sevdikçe sevesi, övdükçe övesi, öptükçe öpesi, aşık oldukça olunası birisi.. Ne zaman tutsa ellerini, gözlerinin önünden eski anıları geçiyor. Ne zaman gözleri gözlerine değse uzayda yolculuğa çıkıyordu. Sıkıntı çekecek kadar gücü, acı çekecek kadar sabrı kalmasa da sevecek kadar kalbi her zaman vardı. Her zaman onu seviyor olacaktı kalbi.. Bir başkasını bulsa da Adelaïde’i arayacaktı bütün duyularıyla. Gözlerinin önüne getirecekti onu. Onunla aşka sarhoş olacaktı. Yağmur damlaları hızını azaltmış etkisini çiseleyen damlalarına bırakmıştı. Dükkânda ki sükunet her zaman ki gibi rahatsız edici olsa da onun dikkatini çeken sadece karşısında ki çekici kızın güzelliğiydi. Sarı saçlarını bir kez daha kafasının üzerinde hissettiğinde ne kadar uzun olduklarını görebiliyordu. Şimdi saçlarında mı kalmıştı gözü? Derin birkaç nefesin ardından bakışlarını biraya çevirdi. Birkaç yudum daha almak için eline alıp masadan kaldırdığında bakışları kızın üzerinde sabitlenmişti. Ağzına götürüp içtiğinde ise bakışları hâlâ kızın üzerindeydi. Söylemek istemiyordu, dışarıya atmak istemiyordu duygularını, içinde tutmak öyle sarılmak istiyordu; ama buna engel oluyordu kızın bakışları rahatsız olmaya başlamıştı kalbi. Ölümcül bir hastalığa yakalanmıştı. Bir tek çözümü var, karşısında ki onun için her şeyi yapacağı kız. Bakışlarında ki anlamsızlıkla kelimelerin dışarıya iteklenmesine seyirci kaldı sadece;

‘’-Evet, ama benim ilgilendiğim başka bir şey var.’’

» Jessica|Grace|Xeina=Yağmur Aycan (=
» Çarpışmadan Sonra